Vier inzichten na opstelling voor alleengeboren tweelingen/meerlingen
Helaas kent bijna iedereen wel iemand in zijn kring een alleengeboren tweeling / meerling.
Deze post is voor hen en voor iedereen die hierover wil leren…
Alleen geboren tweeling (of meerling) zijn. Dat betekent dat je in de baarmoeder met een broertje of zusje was. Vaak sterft de tweelinghelft al in het eerste trimester en wist je moeder niet dat ze zwanger was van een twee- of meerling.
Het is een verlies wat invloed kan hebben op je leven, zonder dat je wist dat dit het deed. Of dat je überhaupt wist dat je een ongeboren tweeling was.
Want mensen die alleen geboren tweeling zijn ervaren vaak symptomen zoals:
je hele leven al op zoek naar iets zijn, je anders voelen, een eenzaam gevoel en/of een diep gemis. In de comment van deze post zal ik een aanvullende lijst met symptomen plaatsen.
Ik ben zelf geen expert op het onderwerp alleengeboren tweeling. Daar zijn andere mensen voor en er zijn prachtige boeken over geschreven zoals:
- Het drama in de moederschoot
- Ik wou dat ik twee hondjes was
Wel mag ik mensen begeleiden die alleengeboren tweeling zijn met de Overleden Dierbare Opstelling. Sterker nog, er was eens een opstellingsavond met “toevallig” allemaal deelnemers die alleengeboren tweeling waren.
Na opstellingen te hebben gegeven voor mensen die alleengeboren tweeling zijn, waren er mij vier inzichten opgevallen die continu terugkomen in elke opstelling. Die wil ik graag met jullie delen.
1. De overleden tweelinghelft heeft een sterke behoefte aan contact en erkenning.
Dit heeft te maken met het (soms) niet opgemerkte overlijden van de overleden tweelinghelft door de moeder. En of dat je zelf gewoonweg niet wist dat je alleengeboren tweeling was.
Hierdoor is de overleden tweelinghelft vaak niet erkend geweest. Want niemand wist van het bestaan. We willen allemaal erkend worden en dat geldt ook voor de overleden tweelinghelft. Het contact maken met en het erkennen van je broertje of zusje in de opstelling brengt daarom ook veel heling en harmonie met zich mee voor beide helften.
2. De hereniging met elkaar in de opstelling heeft o.a. als resultaat een voelbaar grote bekrachtiging, vreugde en liefde voor de levende en overleden tweelinghelft.
De opstelling laat heel goed zien en voelen hoe de verhoudingen zijn en biedt de mogelijkheid om dit positief te beïnvloeden. Simpelweg het weerzien van elkaar na een bepaalde tijd geeft bekrachtiging, vreugde en liefde. Alsof je iemand waarvan je heel veel houdt na een lange reis weer kunt omarmen.
3. Deelnemers die kwamen voor de opstelling ervaren daarna in het leven een afname van de zogenoemde alleengeboren tweeling-symptomen. Zij ervaren daardoor een grote innerlijke rust.
Symptomen zoals je hele leven al op zoek naar iets zijn, je anders voelen, een eenzaam gevoel en/of een diep gemis worden minder en gaan steeds meer naar de achtergrond. Deelnemers hebben namelijk door de opstelling de mogelijkheid gekregen om iets uit te spreken aan hun overleden broertje of zusje en er is een voelbare sterke hereniging met de tweelinghelft.
4. Na de opstelling wordt er een sterker voelbaar contact ervaren met de overleden tweelinghelft en is er een toename van het zien van tekens van de overleden tweelinghelft.
De opstelling laat ook zien wat in de weg staat (groot of klein) in het contact met het broertje of zusje. Dat kan van alles zijn: verwarring, angst, iets moet nog worden uitgesproken. Door een relatief eenvoudige interventie kan dit worden omgezet in een voelbaar krachtiger contact. Als gevolg dat het broertje of zusje beter met je kan communiceren door het geven van tekens omdat je daar opmerkzamer en opener voor staat.
Hoe ervaar jij het contact als alleen geboren tweeling / meerling met je overleden broertje of zusje?
Is jullie verbinding voelbaar?
Ontvang je weleens boodschappen of zie je weleens teken?
Ik lees je reactie graag hieronder.