Het pad naar verbinding en begrip na zelfdoding

Ik weet dat dit gevoelig ligt, maar ik moet dit toch bespreken.
Dat gaat over als je dierbare heeft gekozen voor zelfdoding.
En het pad naar verbinding en begrip met je overleden dierbare na de zelfdoding.

Ik heb privé en in mijn werk als hoofdagent het gevolg gezien als mensen kiezen om uit het leven te stappen. Het blijft altijd verschrikkelijk, verdrietig, hartverscheurend en mega impactvol voor iedereen. Vaak ook gepaard met het achterblijven van onbeantwoorde vragen of het niet begrijpen waarom er voor zelfdoding gekozen werd.

Ik ben me al te bewust van die impact.

Maar…

Ik wil ook een kant belichten wat gaat over een nieuwe vorm van begrip en verbinding ervaren met je overleden dierbare na de gekozen zelfdoding.

Waarom je dat zou willen?

Om jezelf toe te staan na zo’n ingrijpende gebeurtenis, veel van de goede dingen van je leven te behouden en een waardevol nieuw leven te creëren. 

Dit kan je doen door jezelf te bevrijden van de zware lasten die je draagt. 

Jezelf bevrijden van het onbegrip, de boosheid, het in de steek gelaten gevoel en/of het zitten met duizenden vragen. Wat een gevolg heeft op je gemoedstoestand, je gezondheid en je leven.

En ik snap het als geen ander…

Dat is f*cking moeilijk. 

Maar wel mogelijk.

Natuurlijk kan je hier innerlijk werk op doen. Het volgen van therapie, rouwverwerking, schrijven, wandelen, praten. Doe dat ook vooral. Dat brengt je veel.

Toch is mijn mening dat dit niet de volledige cirkel is die je te bewandelen hebt.

Je hebt namelijk ook te delen aan je overleden dierbare wat de zelfdoding met je heeft gedaan. 

Net zoals je bij een onenigheid of ruzie het toch echt met diegene persoonlijk hebt uit te spreken. Alleen dit is net even een gebeurtenis met (zacht gezegd) meer lading.

Maar… denk je dan. 

Het ontbreekt toch aan de mogelijkheid om aan mijn overleden dierbare te uiten wat de gedane zelfdoding met mij heeft gedaan? Dat kan namelijk niet, want mijn overleden dierbare is niet meer hier in dit leven… 

Ik ga je zeggen dat het wel mogelijk is.

Het is wel mogelijk om te delen aan je overleden dierbare wat het met je heeft gedaan. 

Ik wil je even kort meenemen naar een recente opstelling. 

Die was voor een vrouwelijke deelneemster van wie haar beste vriend gekozen had voor zelfdoding. 

Zij en niemand in de omgeving hadden het zien aankomen. Haar beste vriend had een prachtig gezin, een goede baan, alles ging op het oog goed. Er waren geen signalen. Toch is het op een dag gebeurd. 

In de opstelling nodigde we haar overleden beste vriend uit. Hij werd gerepresenteerd door een andere deelnemer. 

Daarmee zeg ik niet dat de opstelling een overleden dierbare tot leven wekt.
Maar wel wordt ervaren dat de overleden dierbare voelbaar aanwezig wordt.

Dit komt omdat mijn inziens de representant zich verbindt met een deel van de Ziel van de overleden dierbare. 

Waardoor de mogelijkheid ontstaat voor informatie om door te komen. Zoals gedachten, gevoelens en bewegingen die eventueel gezegd of geuit willen worden.

Dat blijft het wonderlijke en helende van de opstelling.

Want nu is de mogelijkheid ontstaan om in contact met de overleden dierbare te komen.
Om van daaruit te zeggen wat de impact is geweest van de zelfdoding. 

Zo deelde de deelneemster hoe jammer zij het vond dat hij door zelfdoding niet meer de mooie momenten van zijn kinderen kon beleven of de gezellige avonden met hun vrienden. En ook dat zij erg geschrokken was en het nog steeds niet begrijpt waarom hij gekozen had om niet meer te leven.

Er volgde een innige knuffel tussen de deelneemster en de representant van de beste vriend.
Daarin begon energie te stromen tussen de deelneemster en de Ziel van de beste vriend.

Dat zijn momenten dat leven en dood even vervagen.
Dat kan je alleen beleven door te ervaren. 

En dat ervaren, dat is jezelf helen.

We zullen nooit de impact van zelfdoding van een dierbare kunnen vergeten of verminderen.

Je kunt wel de impact op jezelf verlichten. 

Daaruit ontstaat een nieuwe vorm van begrip en verbinding met de overleden dierbare. 

Het begrip en de verbinding ontstaan vanzelf als de lading bij jou minder is geworden. 

Het begrip kan dan naar jou toekomen door inzicht. 

Een inzicht dat voor elke zelfdoding en elke situatie anders is. 

De verbinding ontstaat door het uitspreken wat de impact van de zelfdoding op jouw was. Je erkent hiermee wat het met jou heeft gedaan. Dit uiten zorgt voor meer ruimte in jezelf. Zodat je de mogelijkheid creëert voor het voelen van verbinding in plaats van pijn.

Natuurlijk zal het verdriet en de vragen blijven bestaan. Maar het zal minder op de voorgrond komen. Het begrip en verbinding zullen zorgen voor een mogelijkheid tot verder leven met een lichter gevoel. 

Dat is een waardevol cadeau om te geven aan jezelf en misschien zelfs ook aan je overleden dierbare…