Wat doe je als de liefde van je leven kiest voor zelfdoding? En als je jezelf afvraagt of zijn overl

Wat doe je als de liefde van je leven kiest voor zelfdoding? En als je jezelf afvraagt of zijn overlijden wel echt zelfdoding is geweest? 

Dat was de start van het telefoongesprek dat ik had met een deelneemster aan de Overleden Dierbare Opstelling.

Ik weet uit ervaring door mijn werk als hoofdagent dat sommige plaats delicten en de oorzaak van overlijden veel vraagtekens kunnen oproepen.

Waar de politie zich richt op sporenonderzoek en waarheidsvinding, doe ik dat in mijn werk met de Overleden Dierbare Opstelling niet.

Ik antwoord aan de telefoon: “De opstelling is niet bedoeld als waarheidsvinding. Wel kan je in de opstelling voelen wat je vraagstuk met je doet. Daarom adviseer ik je om de opstelling te doen met de intentie om jezelf te bevrijden van negatieve emoties en gevoelens. Dat je gaat voor jezelf lichter voelen doordat je je onbeantwoorde vraagstuk een plek geeft.”

Dit soort telefoongesprekken raken me wel.

Zowel op een bekrachtigende en indrukwekkende manier.

Voor mij is dit echt een vorm van lichtwerk. Dat ik mensen mag helpen en ondersteunen met stukken die soms heel donker kunnen zijn.

Het sluit aan bij mijn visie waarin het gaat om jezelf te bevrijden van wat je niet meer dient. En dat je je innerlijk licht niet laat dimmen door onduidelijkheid, onwetendheid of donker in de buitenwereld.

Een paar weken later was de opstelling. Zoals altijd begonnen we bij het altaar. De plek die symbool staat als de brug tussen de zichtbare en onzichtbare wereld. Samen met de deelneemster concretiseer ik de hulpvraag.

We komen erachter dat het hoofd behoefte heeft aan waarheidsvinding.

Haar hart had behoefte aan berusting en uitspreken dat het goed was.

Toen dat was uitgesproken was er een voelbare rust gekomen in de sfeer om ons heen.
Alsof het daarmee zei: Ja, dit klopt.

In de opstelling stelden we de liefde van haar leven op.

Eigenlijk ging alles daarna vanzelf. 

De vragen, de twijfels, het verdriet, het donker, het maakte allemaal plaats voor de Liefde tussen hun twee die er altijd was en altijd blijft.
De tranen stroomden langs de wangen. Zowel bij de deelneemster als bij de overleden dierbare.

Er werd niet gepraat over de zelfdoding en hoe of wat er nou was gebeurd.

Nee…

Er gebeurde iets veel waardevollers en mooiers…

Er werd erkend en gezegd dat het goed was.

Dat de Liefde er altijd was en altijd zal zijn.

Ik realiseerde mij op dat moment dat Liefde zoveel groter is dan ons allemaal.

Liefde overstijgt alles.

En op dit moment kwam het samen en bracht dat genezing, harmonie en een diep vertrouwen.

Een diep vertrouwen dat er Liefde is en altijd zal zijn.

Want dat was en is de Waarheid.